தள்ளாடும் தலைமுறை

என்றைக்குமே எனக்கு டீ வீ பார்ப்பதில் ஒரு தயக்கமான நாட்டம்தான். என்னுடைய பார்வை எல்லாம் கிரிக்கெட், பாடல்கள், அப்பப்போ சினிமா (கொஞ்சம் வருடங்களுக்கு முன்னால் வரை), மற்றும் எப்பொழுதுமே செய்திகள்- ஆங்கிலமும், தமிழும்.

இப்பொழுதெல்லாம் , ரிடயர் ஆனதுக்கப்புறம் சில தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட நிகழ்ச்சிகளையும் பார்க்க தொடங்கியுள்ளேன் - ஆனால் என்றைக்குமே சீரியல்களுக்கு ஒரு பெரிய நோ நோ தான் - எதற்க்கு வீணாக உணர்ச்சிகளை சிந்தி உடம்பைக் கெடுத்துக்கணும்.

சமீப காலமாக வரும் சில உண்மை நிகழ்சிகள் என்னை திடுக்கிடச் செய்வதோடு, கொஞ்சம் சிந்திக்கவும் வைத்தது. அனேகமாக எல்லா பிரச்சினைகளுக்கும் பிரதான காரணம்: குடி, பெண்.

மனசாட்சியே இல்லாமல், மிகவும் சாதுவாக இருந்து கொண்டு ஆனால் வெளியே ஒரு பெண்ணிடம் தனி உலகம் நடத்துகிறார்கள்- இது ஒரு ரகமென்றால் இன்னொன்று குடியினால் வந்த  விளைவுகள் - மனைவியை அடி, உதை, வேலைக்கு போகாமல் இருப்பது, குறுக்கு வழியில் பணம், கெட்ட சகவாசம், பெண் - இப்படி இன்னொரு ரூட். நம் தமிழ் சினிமாவுக்கும் பல நாட்டுகள் இதைச் சுற்றித்தான் இருக்கும் போல- அதனால் தான் உண்மைக் கதை போல் இருக்கு- நல்லா கல்லா கட்டுகிறது.

சிறு பையன் முதல் பெரியர் வரை குடிபழக்கம். இது என்ன கேடு கெட்ட வழிமுறை? ஒரு கணவன் தன் மூவாயிரம் சம்பளத்தில், இரண்டாயிரம்தான் வீட்டிற்க்குத் தருகிறார் என்கிறாள் ஒரு பெண்- மாதம் ஆயிரம் ரூபாய் குடிப்பதற்க்கா? குடும்பம் என்னாவது?

ஒருவன் தன் வாழ்னாள் முழுவதும் மாதம் ஆயிரம் ரூபாய் சேமித்தால், அறுபது வயதில், எத்தனை லட்சங்கள் கிடைக்கும் தெரியுமா? இதை ஏன் ஒரு பென்ஷன் போல் எடுத்துக் கொள்ளக் கூடாது? அல்லது, மூன்று மாதங்களுக்கு ஒரு கிராம் தங்கம் வாங்கினால், பெண் கல்யாணத்துக்கோ அல்லது மனைவிக்கோ எவ்வளவு நகை செய்யலாம்? பிற்க்காலச் செலவுக்கு இது எப்படிக் கை குடுக்கும் தெரியுமா ?

சரி- உங்களிடம் நிறைய பணம் இருக்கிறதென்றே வைத்துக் கொண்டால்- உடம்பு என்னாவது? ஒரு எட்டு அப்பலோ கான்சர் ஸ்பெஷாலிடியோ, அடயார் ஆஸ்பத்ரியோ எட்டிப் பாருங்கள். அப்புறம் சோடா புட்டி கூட தொட மாட்டீர்- அவ்வளவு அவஸ்தை. ரகம் ரகமாக கான்சரில் எத்தனை விதம். வாயில், வயிற்றில், மலத்துவாரத்தில், முதுகுத் தண்டுவடத்தில், மூளையில் இப்படி பல அவஸ்தை. ஒன்றுமே பழக்கம் இல்லாமல், என் அண்ணனுக்கு புற்று நோய் வந்து, அவசரமாக வாரிக் கொண்டதுபோல் நடந்தால், உலகமே உண்மயில் இரங்கும். இப்படி ஏதாவது பழக்கம் என்றால் உலகம் என்ன, உங்கள் உறவே காரித் துப்பும். இது தேவையா?

நீங்கள் அதி புத்திசாலியாகவோ அல்லது அதி மேதையாகவோ இருந்தாலும், கடைசியில் கிடைக்கும் பட்டம் என்னவோ - "ஓ அந்தக் குடிகாரனா"

இந்தப் பழக்கத்துக்குள் உலவும் சோஷலிசமோ வியப்பானது - இதற்க்குப் பணக்காரனோ ஏழையோ பாகுபாடே கிடையாது. இருவரும் வாந்தியெடுத்து, ஒரே ப்ளாட்பாரத்தில்தான் கிடப்பார்கள்.

இதனால் என்ன சுகம்- உலகமே மதிப்பதில்லை. பெண்டாட்டி , பிள்ளைகள் அவமானத்தில் புழுங்குகிறார்கள். காசு விரயம். டாக்டர் புழுவைப்போல பார்க்கிறார். குடிப்பவனுக்கு அவஸ்தை வேறு. அப்படி இந்தக் கண்றாவிதான், குடிப்பதற்க்காவது நன்னயிருக்கா - அதுவும் இல்லை. குடிச்சுட்டு ஒவ்வொருத்தன் மூஞ்சி போற போக்கே சொல்லுது. அப்புறம் ஏன் ?

இது எப்படி ஒருத்தரை தொத்திக்கறது? ஸ்கூல் முடியறப்பவே ட்ரீட்டில் ஆரம்பிக்கறது. சில அப்பாக்களுக்குத் தெரிவதே இல்லை, சிலருக்கு தர்ம சங்கடம் ஏன்னா அவரே தாக சாந்தி ஆசாமி. காலேஜ்ல கேட்கவே வேண்டாம், ஆசை காட்டியே வழிக்குக்கு கொண்டுவந்திருவாங்க. ஆபீஸ் போனால் இதற்க்கான கேள்வி கேட்காத பாஸ்போர்ட்டும் , வீசாவும் கிடைத்த மாதிரி. வாரம் முழுக்க வேலை செய்யராங்களோ இல்லயோ, வெள்ளிக்கிழமையானால் முகத்தில் தனி பொலிவு, சந்தோஷம். கொஞ்ச நஞ்சம் தயங்கறவங்களையும் சகாக்களும், சீனியர்களும் சரிக்கட்டிடுவாங்க. இதுதான் ஆரம்பம். அதற்க்கப்புறம் முடிவு அவரவர் வேகத்தைப் பொறுத்தது.

சமீபத்திய காளானான IT கம்பெனிகளின் சம்பளங்கள், பலரை ஊட்டி வளர்க்கின்றன. இதனால் தான் ஒண்டுக் குடித்தனத்தில் இருந்து கஷ்டப்பட்டுப் படித்து வேலை கிடைத்தும், இன்னும் பல பேரால் வீடு கூட வாங்க முடியவில்லை. காரணம் உள்ளேயே இருக்கு.

நான் ஒண்ணும் குடிக்கரவனெல்லாம் அயோக்யன் மற்றவர்களெல்லாம் யோக்யர்கள் என்று சொல்லவில்லை. நம் உடலுக்குக் கேடு, அதோடு நம் குடும்பத்தவர்களுக்கும் மஹா ஸ்ரமம். வெள்ளைக்காரனிடமிருந்து கற்றுக்கொள்ள எவ்வளவோ இருக்கு, அதையெல்லாம் விட்டுட்டு இந்த சனியன் மட்டும் ஏன்?

பெண்கள் இன்னும் தைர்யமாக வேண்டும். குடித்து விட்டு வீட்டுக்கு வரும் கணவனை, வீட்டுக்குள் சேர்க்காமல் இருக்கணும். குடிக்காத அப்பாக்கள்,  மகன் குடித்துவிட்டு வந்தால்  அந்தக் கால அப்பாக்கள் போல் பெல்ட்டை உருவ வேண்டும். இதெல்லாம் இந்தக் காலத்துக்கு ரொம்ப ஓவராகத்தான் தெரியும்- ஆனால் குடும்பதுக்காகவும், உடம்புக்காகவும் செய்தே ஆக வேண்டும்- பின்னாடி புலம்பியோ, டீ வீ யில் பேட்டி கொடுத்தோ ப்ரயோஜனம் இல்லை.

அரசாங்கமும் உதட்டளவு சொல்லாமல், மது விலக்கை அமுல் படுத்தினால், இது கொஞ்சம் குறையலாம். அதற்கென்ன கள்ளச் சரக்கு அடிப்பார்கள், பாண்டி போவார்கள் என்று அடுக்கலாம்- அப்படிப்பட்ட தீவிர ரசிகர்களை குடும்பம்தான் மேற்சொன்னபடி கவனிக்க வேண்டும். அப்படியும் திருந்தலேன்னா எக்கேடு கெட்டு போன்னு விட வேண்டியதுதான்.

எனக்குப் பாலிடிக்சில் ஆர்வம் கிடையாது- ஆனால் அதெப்படி குஜராத்தில் மட்டும் ரொம்ப வருஷமாகவே மது விலக்கு இருக்காமே - ஏன் நாம் செய்யக்கூடாது? உடம்பப் பாத்துக்கோங்கப்பா.

Obstacles to Opportunities

For the freshers out of the college, it has almost been a year since their placement has happened and by this time that euphoria and excitement would have died down. Now the expectation will be as to when will the call letter be received to report for duty. This is also the time when the parents will be at their peak of anxiety than the candidates themselves! The selected candidates knowing pretty well their student days will conclude when once they report at the office where it will be a different ballgame will now be busy extracting the last drop of fun from their college friends. Let them be… Let them enjoy before they enter the corporate world and start immersing themselves into the endless nights and early morning calls.

But the recent updates are dampening and all does not appear to be too well on the horizon. Last week, Infy reported in the media that their calling the new employees will be delayed due to the slowdown. Many more giants have also indicated that they could also follow suit and it appears some turbulent period is ahead before things settle back again.

It is important that the selected ones handle this carefully. There is nothing to despair about this and absolutely no need for long faces please.  At least in 2001, it was the first time and both the management as well as the aspirants were at sea as to how to get over it. Now that it has also happened again sometime in 2008, all are aware that this shall also pass. The rookies need to capitalize on this situation to acquire or enhance their skills. Getting into an office is not the end of life- it is rather the beginning. Within weeks of induction, by self comparison, one will easily realize one's  gray areas and where an improvement is required. But, having stepped into the arena with all the bulls racing against you, it will be too challenging , if not late, to keep the student days tempo to gain new skills and knowledge. So, better use this God given opportunity prudently.

The young ones could easily focus on improving their soft skills such as oral communications which is an integral part of the road to one's success. Acquire knowledge and certifications in software testing, Java .Net etc., Even a basic training on a language such as French, German or Japanese could help one in the long run. Having joined a corporate by virtue of their academic performance, they need to realize that they have to start all over again to prove themselves and show differentiators to climb at the new place. It would pay well in the days to come to focus and convert these obstacles into opportunities and gain additional skills rather than spending time and energy in frivolous chats and networking sites.  These are to be had as side dishes and not as wholesome meals!

அப்பா - அன்புள்ள அப்பா

எல்லாருக்குமே, முக்கியமாக பசங்களுக்கு முதல் ஹீரோ அப்பாதான்- இதென்னவோ ஒரு மாறாத கூற்றாக பல வருடங்களாக இருந்து கொண்டேதான் இருக்கிறது. பல சினிமாக்கள் பார்த்தும், இது மாறுவதில்லை, கொஞ்ச வயசு வரை- அப்பறம் இலக்கு மாறும் போது தான் திசை திரும்புகிறது. இந்த ஹீரோ ஆராதனைக்கு நானும் விதி விலக்கல்ல.

சொல்லப் போனால், என் அப்பாவின் அருமையும் பெருமையும் அவருக்குப் பின் தான் எனக்கு மேலும் தெளிவடைந்தது. என் அப்பா தன் பிள்ளைகளின் மேல் வைத்த அபார நம்பிக்கையும் எதிர்பார்ப்பும் ஒரு சம்பந்திக்கு அவரின் பதிலில் தெரிந்தது- " எனக்கு வீடு வாசல் எல்லாம் கிடையாது. என் மூன்று பிள்ளைகளும் தான் என் சொத்து".

அவரைப்பற்றி என்னுடைய உடனுக்குடனான க்யாபகங்கள் சில:

·         வெள்ளைக்காரன் கம்பெனியில் இருந்ததாலோ என்னவோ, அவரின் உடைகள் அபாரம். அந்தக் காலத்திலேயே 4 ஜதை ஷூ வைத்திருந்தார் !

·         நேரம் தவறாமை, கண்டிப்பாக , அந்த ஜீன்சிலிருந்து தான் (கோபமும் அதே என்று குரல் கேட்கிறது)

·         நியூ காலேஜ் சேர்மன் வீட்டு வாசலில் அடம் பிடித்து என் அண்ணனுக்கு இடம் வாங்கியது.

·         எந்த சவாலையும் சமாளிக்க கற்றுக் கொடுத்தது அவர் தான். துணை வேந்தர் அளவுக்குச் சென்று என் அண்ணனுக்கு இடம் வாங்கி, அவரும், முதல் ராங்க் வந்து- முயற்ச்சிக்கு அழகு கூட்டினார்.

·         ஆங்கிலத்தில் எந்த சந்தேகங்களுக்கும் உள்ள ரெடி மேட் கய்டு அவர்- ஆனால் அவர் படித்ததென்னவோ அந்த கால ப்ளஸ் டூ தான் !!

·         என் அண்ணனின் ஷேக்ஸ்பியர் பாடத்துக்கு உதவி பண்ணியது.

·         72 வயதிலும் , எதையும் பொருட்படுத்தாமல் மகடி, திப்பசன்றா போன்ற கல் மலைகளை அனாயசமாக ஏறியது- துணக்கு ஒரு உப்புக்கு சப்பாணியாக நான் !

·         என்னை பெங்களூர் வீதியில் கை பிடித்து கூட்டிச் சென்றது.

·         எனக்குப் சென்னை பாரிசில் ராமகிருஷ்ணா பவனில் மசாலா தோசை வாங்கிக் கொடுத்தது,

·         இரவில் எப்ப எழுந்து வந்தாலும், ஏதாவது திங்கக் கொடுப்பார்.

·         கடைசி வரை தன் நிலையை எதற்க்கும் விட்டுக்கொடுக்காதவர்.

·         அறுபதுகளில் கப்பல் போன்ற ஸ்டுடிபேகர் கார் வைத்திருந்தார்.

·         திடீரென்று எல்லா பிள்ளைகளையும் கூப்பிட்டு கொஞ்சம் பணம் கொடுத்து , இது தான் நான் உங்களுக்காக சேர்த்தது என்று எங்கள் எல்லோரையும் அசர வைத்தது. அன்றைய வருடத்தில் அது பெரிய பணம் (விஷயம்)

·         கடைசி வரையில் எல்லோரையும் கூட்டுக் குடும்பத்திலேயே இருக்க வைத்து, பிற்கால உறவுக்கு ஒரு பெரிய அஸ்திவாரம் போட்டது.

இந்த மாதிரி ஒரு அப்பாவாக நான் இருந்தால் போதும் !!

Sitting Ducks

I write this, moments after viewing in Youtube, the confessional video of a young woman, who feels that she has been a willing victim of a cult and a dubious Swamiji. I am shattered- as a person, as a father of a daughter and as a fellow human being. I have no intention of discussing the veracities of the claim or about the genuineness or otherwise of the swamiji in question - there are enough fora and media to discuss this. In fact, the Indian media has found out new ways of minting money through these swamijis and I have no ideas to intrude into their coffers.

What shattered me so much after watching this 28 minutes video was - how anyone can be such a victim through a moment's madness? How come even an educated person be duped under the guise of religion and enlightenment? I was shattered more to get into the shoes of the parents of this victim- I am more concerned and sympathise with them, rather than the woman.

Here is a classic case of a person brought up in a "very orthodox and convnetional family way", who had a wonderful education that went on to continue abroad with a Masters, got married to a man of her choice with the consent of her parents and was leading a very envious life. All these were initialized to a big Zero, when she started to look for enlightenment in life !!! That search directed her to a waiting swamiji, who , she alleges, robbed her of her happiness, subjected her to sexual abuse, resulting in dissolving her family and has left her penniless, virtually on the road !!

Why ??? Is it because of the search of the enlightenment?  Not for a moment I question  the intention of this woman. I am only trying to look behind her thoughts. You had always got whatever you wanted- education, job, husband, life abroad …. Not satiated, you had kept going. Before getting into these spiritual adventures, did you ever speak to your parents about your religion and enlightenment? Did you go through your own scriptures to search for this elusive light? What made you to decide on quitting a lucrative job in US, give up everything and come to an ashram where it is managed by some questionable persons and completely surrender yourselves? You are not alone in being a victim to such searches and such incidents are not new. Even in the 1990s, I had seen a mother crying that her boy studying well and just completed his education at Pilani had suddenly shaved his head and become a sanyasi under a cult, which is not existing now! When I joined a Bank in 1970s, the talk of the bank at that time was a young probationary officer, who had suddenly joined a mutt in Varanasi and refused to receive his salary for the period he served. The Bank, which could not hold his salary, was in a fix as to how to deliver the same to him. There are always searches in life and blindly walking into the waiting hands of crooks is not the answer.

 Setting these aside, for a moment, just think whether one would do this, if their family is suffering and he / she is finding it difficult to make both ends meet? I was watching a game show where a contestant cried in ecstasy after winning ten thousand rupees saying that it was a big money for her! At times, even a surfeit of resources lead to desperations.

Even now, when I see the so called Swamijis and Gurus dancing and hugging their followers and the followers rushing to kiss the hands of the Swamis, I let out a shudder and wonder when the bubble will burst. As for as I know, no living Swamiji/Guru has ever been away from controversies- proved or otherwise. So, does this mean that one should not seek peace or enlightenment??

Certainly not. Why are we forgetting our own temples where the time tested Gods are in static form. Whether true or not, atleast, these statues will do no harm even if you pray or dance or even hug them ! It is the crazy mind to seek dynamic immediate stress relievers that has lead us to these pseudo gurus and swamijis , while our century old temples are rotting without even lights.

Such incidents, though very sad should also serve as an eye opener for our coming generation. As we are educated, we should also be aware of such dangers and protect ourselves from being taken for a ride.  I am saddened by this girl's story, but I have more sympathies for the parents of her than the girl as I could visualise the trauma they must also be going through. But, what I am worried is that she still says that if you want to follow somebody choose someone who is worthy of the same! This is where the problem lies- You chose one feeling that it was worthy - only to realize after 6 years that your life has been destroyed. Still believing in your searching capability? God save !

Importance of Training

An Organization's recruitment activity does not end with bringing people on board, as is sadly conceived by many. By carefully sifting through a multitude of resumes and after detailed interactions and filtering, you have only identified the candidates whom you consider could fill the needs of the organization. It is just like carefully selecting a seed and a seed does not grow automatically. You need to choose the right location to sow the seeds in such a way that it is neither too exposed to the sunlight nor completely deprived of the same. Then , periodically water it, apply manures, protect it from pests and after such close monitoring and nurturing, some of the seeds start bearing fruits and some keep on persisting with fruits, every year season after season.

Selected personnel of an organization also has to go through all these phases to become a productive arm of the Org. In modern days, which are more driven by business critical requests, many organizations choose to focus on selection but fail to persist with the same focus of nurturing and developing them, which is also one of the main causes for the attrition.

The training that is being given to the selected staff is as important as the recruitment. In case of freshers, the current college education clearly falling short of relevant working knowledge is by no means preparing the students to take on the expectations of a customer, while the laterals come with different cultures already imbibed into them through their associations with various organizations. It is for you to educate them on what the policy of your concern is, what other popular misnomer are not valid in your own organization etc.,

It is akin to hand holding a girl walking into a household as a daughter in law, where you clarify and explain the culture and expectations of your own house!

This part of Induction training is normally given a Go-by or is given in such urgency that the candidate is all at sea, when the training concludes. In an organization I joined some years back, I was straight posted to the Personnel Administration Dept and attended the induction training after 18 months, by which time I seemed to know more about the Org than the rookie trainer, who had joined recently. Private sectors are more methodical in that they insist on an induction but at times compromise on the duration based on client commitments.

But , the induction I am discussing is not on the basics of technical or domain but about the organization and its culture! I had a very good experience in one of the Companies, where they had a separate one day programme called KYO - Know Your Organization. This day long meet, consisting of many one hour sessions will be addressed by all key operative stakeholders, whom you are likely to interact with during the discharge of your official duties. This includes the Chairman and representatives of key Depts such as HR, Finance, Admin, Technology, Support, Security and each will be explaining the salient activities of their area through a simple presentation and also share the key contact points. This gives the new entrant a warm hand shake idea of the persons and he/she will not hesitate to contact the presentation for SPOC, in case of need.

Most important of these sessions is the PR exercise that one shall be explained about. Over the past few months, I had occasion to visit some Banks, privately run nursing homes and private organizations. Almost at all these places , I was pained to see staff shouting issues, discussing internal matters in front of the waiting customers and at times blaming the organization's shortcomings thereby taking undue advantage too. Some of the common excuses given which could have been avoided are:

·          I am no more attached to that seat

·          Printer is not working. Come some other day

·          Some staff on leave. Come next week.

·          Manager has to sign this and he is not available- come some other day

·          Your papers are locked in his table draw and that officer is on leave. Come later

In addition, some of their genuine concerns, though they are not of any concern to the customers are also shared. "Eg., It's already 10th and the salary is yet to be credited what more can I do".

If you carefully analyze, most of the excuses tendered are company oriented, for which the customers need not be penalized or exposed to. Like in Airlines, staff must be properly trained and advised not to get personal or emotional over issues and in case of insurmountable situations to refer to the superiors than inflicting further damage to the organization.

Courtesy and service are not only expected at root level, but at all levels. A simple communication from the customer, if not properly acknowledged and updated with the progress of its follow-up, could be construed as an indifference and slight by the company!

It is the management which has to take the cross for these woes and neither the staff, who are ill trained and ill supported, nor the customers who have reposed confidence in you to transact business through you are responsible for such a poor display!

When a friend of mine was asked to handle the dispatch section, he protested saying it was too low a position for his service . The Manager took pains to explain that it is one section through which one could observe and track all exchange and interactions of the Bank with the outside world. Similarly, a Cashier was convinced that despite many departments in a Bank, his is the last point at which a customer is disposed off and he is the Real Face of the bank. If the cashier is good , the customer is happy but if he is otherwise, the customer is not only dissatisfied but also spreads the news, which is more detrimental to the business and reputation of the organization.

So, it is the person who faces the customer is the Face of the Company and he / she needs to be trained for better customer satisfaction.